Transfobie en genderisme 2.0
Voor de maagdelijke lezers over dit onderwerp even in het kort… Fallon Fox is een post-op tranny en MMA-vecht(st)er die het opneemt tegen vrouwen. Een kerel die tot vrouw is omgebouwd dus. In de discussie hierover, die door de subcultuursferen van de interwebz raast, strijden de shemales zij aan zij met een groep afgesplitste feministen tegen het kwaad dat Joe Rogan heet.
Joe Rogan vindt het maar niks al die tranny’s in WMMA en hij heeft een punt. Het is simpelweg niet eerlijk. In de podcast met Bas Rutten werd er al druk over geklaagd. Met de hilarische komiek, Bill Burr, krijgt dit krankzinnige onderwerp een meer dan geinig karakter. Het is het kijken/luisteren zeker waard.
Maar mogen we lachen om post-op shemales die het in MMA tegen vrouwen willen proberen? Of maken we ons dan als een stelletje transfoben schuldig aan een splinternieuwe vorm van seksisme? Genderisme om specifiek te zijn. Eerlijk gezegd boeit het geen ene piemel. Het is gewoon krankjorum om hier geen dijenkletsers over te mogen produceren.
Velen van jullie zullen ongetwijfeld denken: “Dit is het Foekje Dillema Dilemma all over again”. Maar Foekje sloeg met zijn/haar harige poten geen vrouwtjes nokkie. Miesha Tate bakt in ieder geval liever cupcakes dan met Fox de octagon te delen. Cris ‘Cyborg’ Santos lijkt met haar dopingavontuurtje de enige eerlijke tegenstander te zijn voor Fallon Fox. Cyborg heeft geen problemen met deze eventuele match-up. De Braziliaanse heeft immers wel iets hards en puntigs wat ze de tranny zou willen voeren.
Fallon Fox is formeel nu een vrouw, maar daarmee is het nog niet ethisch verantwoord om chicks te beuken. Het lijkt er erg op dat transgenders een portie voordelen hebben ten opzichte van geboren vrouwmensen in WMMA. Joe Rogan en Bill Burr hebben gelukkig wel een oplossing voor het probleem.
