Eindelijk aandacht voor de Nederlandse vechtsport! Maarrr… Helaas gaat het niet over de recente prestaties van Robin van Roosmalen, de overzeese opmars van Stefan Struve of de titanenstrijd tussen Duut en Van den Bos. Nee, criminaliteit, agressiviteit en asocialiteit zijn de trefwoorden waarmee deze ‘interesse’ gepaard gaat.
Marloes Coenen, Remy Bonjasky, Peter Aerts en namen het gisteren bij P&W zowel op voor de vaderlandse vechtsport als op tegen de negatieve rol die de media spelen in de beeldvorming. De aanleiding was een serieuze: het gepubliceerde vechtsport-manifest dat opgesteld is door Ibrahim Wijbenga. Dit manifest erkent de penibele spagaat waarin de vechtsport zich momenteel bevindt en biedt tevens handvatten voor een terugkeer in een prettiger positie. Een kleine greep:
“De ongeregeldheden en het wangedrag die de kickbokssport de laatste jaren ontsieren, staan haaks op onze internationale topprestaties en de waarden en normen die eraan ten grondslag liggen. (…) Kickboksen wordt in de publieke opinie in toenemende mate geassocieerd met een tweederangssport die wordt bedreven en bezocht door asociale en criminele figuren. Met als triest dieptepunt de recente moord bij het jeugdkickboksgala in Zijtaart, in de aanwezigheid van nota bene tientallen kinderen.”
Prototypisch was het optreden van de heren Pauw en Witteman. Aan de hand van fragmenten en vragen die ze stelden illustreerden ze perfect waar de schoen wringt: een immens gat in de berichtgeving omtrent de vechtsport. Kijk naar de prestaties van Nederlandse vechtsporters in de afgelopen 20 jaar, de incidenten die er in hetzelfde tijdsbestek zijn voorgekomen en leg deze twee naast de berichtgeving in de media. Als psycholoog ben ik razend benieuwd naar de conclusies. Ik durf wel een hypothese op te stellen.
Er zal een significante en ongezonde nadruk liggen op negativiteit. Verklaring? De media zijn gebiased. Zoals Marloes Coenen terecht opmerkte zitten vooroordelen over vechtsport diep geworteld in de Nederlandse media. Daardoor is het vervolgens psychologisch gezien niet meer dan logisch dat dezelfde media veel gevoeliger zijn voor gebeurtenissen die deze perceptie bevestigen dan voor prestaties die dit ontkrachten. Wetenschappelijk onderzoek bewijst keer op keer dat iedereen het prettig vindt wanneer de wereld inderdaad zo is zoals hij of zij dat denkt.
Hoe moet je je als sport uit die negatieve draaikolk zien te worstelen, hoe kom je van deze bevestigingswaanzin af? Er zijn tijdens P&W veel goede voorstellen gedaan. Één toezichthoudende en overkoepelende bond, een overheid die de positieve invloed van de vechtsport erkent en daarmee legitimeert, plus evenwichtigere en eerlijke berichtgeving omtrent de sport. Met name de talrijke Nederlandse successen kunnen en moeten breder uitgemeten worden. Hoe kan het dat Remy Bonjasky, Peter Aerts, Sem Schilt, Ernesto Hoost en tot voor kort ook Badr Hari de kont niet kunnen keren in Azië terwijl ze hier rustig over straat kunnen? Daar ligt de kans voor de vaderlandse pers om de valse start die het heeft gemaakt, teniet te doen.
Hieronder de uitzending van P&W
Vechten tegen de bierkaai…