Gringo Super Fight heeft een genadeloze rematch op de kaart gezet. Op 27 april graven Melvin ‘No Mercy’ Manhoef en Evangelista ‘Cyborg’ Santos de strijdbijl weer op. Ruim acht jaar na hun eerste oorlog, is het hoog tijd voor nog zo’n legendarische, roekeloze kleunpartij. Voor iedereen die een potje oldschool Cage Rage niet vreest. No Mercy vs. Cyborg deel twee in yo face!

Waarom moeten we hier blij van worden? Niet omdat er in deze hoogstaande gevechtskunsten wordt geëtaleerd. Er staan ook geen titels op het spel voor de heren. Alleen ziel zaligheid en een zakje met geld. De charme van deze rematch zit vooral in de geschiedenis die beide heren in 2006 schreven. Maar het is vooral de hoop op spektakel die de opwinding voedt.

Gringo Super Fight 10 wordt interessant, maar er is zelden een gevecht geweest die dieper in de MMA-cultuur is geworteld dan dat potje Rock ‘em Sock ‘em Robots tussen Manhoef en Cyborg. Hun optreden in Cage Rage 15 had binnen tien minuten zoveel verrassende wendingen over en weer, dat het op een uit de hand gelopen tennisrally begon te lijken.

Manhoef vs. Cyborg 1 – The battle begins

Zonder teveel energie te verspillen aan strategie of tactiek, zijn Manhoef en Santos vooral gefocust op het afvuren van knokkels op elkaars schedel. Twee bovennatuurlijk mannelijke wezens springen vastberaden in een woeste uitwisseling van elkanders botten en beenderen.

Omdat beide heren veel te gespierd zijn om een boksoorlog in zo’n hoog tempo vol te houden, wordt het niet alleen een strijd tegen elkaar. Nu is het vooral knokken om verse zuurstof naar spierballen te pompen.

Met de dekking op vijf voor half zeven incasseren Manhoef en Cyborg elkaars stoten. Happend naar lucht slingeren zij hun vlezige, zuurstofarme armen als dood gewicht in elkaars gelaat. De bulkende spiermassa is nu een handicap voor beide vechters. Als twee dronken bodybuilders met zware astma staan Santos en Manhoef wankelend elkaar op de bek te slaan. Het gaat over en weer omdat beide heren om de beurt buiten adem raken.

Melvin vindt het na bijna twee rondes cardioknokken genoeg. Al dat ademhalen en tegelijkertijd je handen bij je hoofd houden lijkt eenvoudig, maar met een lichaam als een donkere Conan the Barbarian, ga je gauw mankementen vertonen. Vooral als je vol gas met een soortgelijke superhulk een stadionportie openlijke geweldpleging staat te veroorzaken.

Ondanks de ademnood en de geïncasseerde stompen geeft de Surinaamse Amsterdammer nog één keer gas. Net op een moment dat Cyborg even een zuurstofpauze wilde inlassen kreeg hij van Manhoef een paar stevige wangvledders aangemeten. Voor de zekerheid doet Melvin een paar keer hamertje tik met zijn knuistje op het boze bolletje van Evangelista Santos.

Het was een schitterende alles of niets aanval. Met zijn laatste krachten nam de vechter uit onze hoofdstad een groot risico. Manhoef was bereid om zijn kin op te offeren voor een laatste kans om zijn titel te behouden.

Cagefighting cult figure with a dog collar

Door deze memorabele Cage Rage partij zijn No Mercy en Cyborg uitgegroeid tot culthelden in de ogen van veel trouwe MMA-fans. Ondanks alle onvolmaaktheden hebben zij toch een puik staaltje amok afgeleverd.

De beruchte Cage Rage confrontatie laat zien hoe hard je moet werken om te winnen. En dat verlies in MMA vaak heel dicht bij de winst ligt. Daarom is Manhoef vs. Santos een klassiek voorbeeld hoe mooi de sport kan zijn als er keihard om de winst wordt gestreden. Zelfs als het niveau niet altijd wordt gehaald. Dit zijn topsporters die hun bewustzijn op het spel zetten en aanvullend ook nog mentaal op de pijnbank moeten liggen.

Met No Mercy Manhoef en Evangelista Cyborg op het vechterslijstje heeft Gringo Super Fight goud in handen. Deze twee überalpha’s weten hoe ze een spektakel moeten afleveren. Melvin Manhoef is sowieso een eindbaas als het om de presentatie gaat. Bij zijn opkomst weet iedereen in het stadion dat er een dominantere man is gearriveerd. Ook wanneer The Mercenary als een hond is geketend en schreeuwend naar de kooi stuitert. Als je hem niet hebt horen schreeuwen dat hij de baas is, zie je in één oogopslag dat niemand in het stadion wat te vertellen heeft zolang Melvin in the house is. Het is gewoon genetisch bepaald dat Melvin ‘No Mercy’ Manhoef een heerser is.