NK spoilerontwijken in Cafe Scooter'S
Als een neuroot met achtervolgingswaanzin leefde ik de legendarische 23e september van het jaar 2012 toe naar het moment dat ik me safe voelde. Dat moment kwam rond kwart over zeven in de avond, toen ik de veilige haven van café Scooter’S in Drachten had bereikt.
Het was een helse klus geweest. De hele dag droeg ik mijn spoiler-proof vest om maar niet geraakt te worden door opmerkingen die het einde der tijden zouden kunnen betekenen. De verbinding met de buitenwereld hield ik stelselmatig op een laag pitje, om mezelf niet teveel in gevaar te brengen.
Scumbag spoilers…
Even ging dat bijna mis, zo rond 8.36 in de ochtend, precies op het moment dat ik nietsvermoedend de ultrageheime dossiers van mijn kameraden door zat te spitten (codenaam Facebook). Ineens zag ik een logo met de letters U-F-C in het beeld verschijnen. Alarmbellen begonnen te rinkelen, defensiemechanismen traden in werking. Orders waren strikt: alles wat ook maar enig raakvlak had met de letters U-F-C diende vermeden te worden.
Mijn ‘vrienden’ bleken dus eveneens niet meer te vertrouwen. Ik besloot een rigoureuze beslissing te nemen en de thuisbasis te verlaten. Ontspanning en afleiding, dat had ik nodig. Maar liefst twaalf kilometer had ik gezwoegd alvorens ik vreedzaam volk aantrof in district 0515. Communiceren was lastig vanwege de taalbarrière, desondanks lukte het me om een soepje te scoren.
De tijd begon te dringen. Mijn superieur had me namelijk bevolen om rond 1900 uur de basis van onze bondgenoten te bereiken. Daar zouden 7 cadeaus en een heldenonthaal mij ten deel vallen, verzekerde admiraal Klosters. Het greintje kloten dat nog in mijn donder zat werd ingezet om de belangrijkste tocht van de dag te maken: op naar district 0512.
Daar ging ik dan, in mijn gepantserde voertuig (codenaam Suzuki Alto 1.1). Oogcontact werd door ondergetekende vakkundig vermeden. Bedreigingen op de weg, vrouwen genaamd, werden effectief omzeild. De constante stroom van adrenaline zorgde ervoor dat ik zonder noemenswaardige problemen mijn eindbestemming kon bereiken. Als een kind zo blij stapte ik af op de verleidelijke geur van bier die uit de poriën van cafe Scooter’S stroomde.
Luid gejuich schalde door het etablissement. Enkele vrinden waren geraakt door zogenoemde ‘spoilertweets’, maar ze werden goed verzorgd door de zusters die hen voorzagen van alcohol. Ons gezamenlijke doel was bereikt. Het moment was daar: UFC 152 werd gestart op 7 immense beeldschermen. Lachende gezichten, sterke verhalen en ongebreideld enthousiasme kenmerkten deze vaderlandse (Friese) primeur.
Drie uur lang werden 50 kompanen getrakteerd op gladiatorenduels van de bovenste plank; het was de barre survivaltocht meer dan waard geweest. Het betekende een unieke avond die, zo verzekerde de gezagvoerder van de uitvalsbasis, absoluut een vervolg zal kennen. Toegang tot geheime informatie voor de volgende manifestatie vindt u op deze site en hier…
 @DrsBos volgen |
Schrijver: Colin E-mail: Bio: Cofounder van fightblog. Als hobbyschrijver en vechtsportliefhebber gebruik ik mijn sociaalpsychologische achtergrond voor de artikelen die ik schrijf. |
